Shadow Of the Other - അപരന്റെ നിഴൽ

പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ കൂട്ടിമുട്ടലുകളെല്ലാം വേദനാജനകം ആയിരുന്നു. കണ്ണുകളുടക്കാതെ, ഒന്നും ഉരിയാടാതെ, നിഴലുകൾ പോലും തമ്മിൽ തൊടാതെ. ഓർമ്മത്തടങ്ങൾ പോലും കടലുകൾക്കിരുകരയായി മാറിപ്പോയി, കോടിയിൽ ഒന്നു മാത്രമായി.

വിങ്ങുന്ന ഹൃദയവും തൂങ്ങിയാടുന്ന കണ്ണുകളും തമ്മിൽ പൊരിഞ്ഞ പോരാട്ടമാണ്‌, ഉറങ്ങുവാനുള്ള എന്റെ സ്വാതന്ത്രത്തിന്റെ മേലുള്ള അവകാശത്തിനായി. മയങ്ങി തുടങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ ഓർമ്മകൾ കുത്തിനിറക്കുന്നു ഹൃദയം. അവയുടെ പൊള്ളുന്ന കനലുകളണക്കാൻ കണ്ണുകൾ കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നു. അവസാനം, രാവിന്റെ കണക്കുതെറ്റിയ ഏതോ നേരത്ത്‌ കണ്ണുകൾ കരിമേഘം കണക്കെ ആർത്തിരമ്പി പെയ്യുകയും, ആ പേമാരിയിൽ ഹൃദയഭാരം ഒഴുകിപ്പോവുകയും ചെയ്യും.

പാലിയേറ്റീവ്‌ കേയർ വാർഡിന്റെ ഒരറ്റം തേടി നടക്കുമ്പോളും എന്തിനായിരിക്കും അവർ കാണണം എന്നു പറഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക്‌ തീർച്ചയില്ലായിരുന്നു. മനസിൽ അവ്യക്തമായ ഒരു രൂപം മാത്രം. മറന്നു കളയാൻ എളുപ്പമായിരുന്നു. അത്ര മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു താൻ അവർക്ക്‌ നൽകിയ വില. ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകളിലേക്ക്‌ ഒരു ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കുവാൻ സ്വയം പറിച്ചുനട്ട നാളുകൾ. വീട്ടിൽ നിന്നു മാറിനിൽക്കായ്കയില്ല. എങ്കിലും ഇത്രയും ദൂരെ ആദ്യമായായിരുന്നു. പരിചയമുള്ള കുറച്ച്‌ പേരോട്‌ സംസാരിച്ച്‌ വെച്ചിരുന്നു. അതിൽ ഒരാൾ താമസസൗകര്യവും ശരിയാക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ബസ്സിറങ്ങി ചുറ്റും കൂടിയ ഓട്ടോചേട്ടന്മാരിൽ ഒരാളെയും എടുത്ത്‌ അവൻ തന്ന അഡ്രസിൽ എത്തിപെട്ടു. അവന്റെ കൂടെ തന്നെയാണു നിൽക്കേണ്ടത്‌. കോളിംഗ്‌ ബെല്ലടിച്ചു. വാതിൽ തുറന്നു. ഒരു സ്ത്രീ. "മനു?", ഞാൻ ചോദിച്ചു. അവരുടെ മുഖത്തെഴുതിവെച്ച ചോദ്യചിഹ്നം കണ്ടപ്പോൾ ഊഹിച്ചു, ഫ്ലാറ്റ്‌ മാറി. ഒരു സോറിയും പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ ഇറങ്ങി. അവനെ വിളിച്ചു. തൊട്ടപ്പുറത്തു തന്നെയായിരുന്നു റൂം. വീട്ടിലേക്കും പിന്നെ കവിതയേയും വിളിച്ച്‌ എത്തീന്നു പറഞ്ഞു. ബാഗ്‌ ഒക്കെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ ഒതുക്കി

നെഞ്ചിൽ ആഴ്‌ന്നിറങ്ങിയ വേരുകൾ ആണ്‌ നിന്നെ കുറിച്ചുള്ളതെല്ലാം. അതൊരു പെരുംവൃക്ഷമാ- യിങ്ങനെ നിലകൊൾകെ എങ്ങിനറുത്തു മാറ്റും? കടക്ക്‌ വെട്ടിക്കരിക്കണോ, അതോ, ചന്ദനമീട്ടി കണക്കെ പലകകളാക്കി, അതിൽ ജീവനെരിക്കണോ? മാറ്റി നടാനാറടി തികച്ചില്ലാതെ ഉൾവലിഞ്ഞു പോയീ എന്റെ സ്നേഹവും.

അവന്റെ മുറിയിൽ എത്ര തവണ ചെന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ഓർമ്മയില്ല. ചിലപ്പോൾ പുസ്തകങ്ങളും പാട്ടുകളും എടുക്കാൻ, കൊടുക്കാൻ. ചിലപ്പോൾ കൂട്ടിനു ആരെങ്കിലും ഉള്ളപ്പോൾ. ചിലപ്പോൾ നേരിൽ കണ്ട്‌ മിണ്ടാതെ വയ്യെന്നാകുമ്പോൾ. ചിലപ്പോൾ വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോൾ രസം തോന്നി കയറി ചെല്ലും. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ചെല്ലുമ്പോൾ ദേഷ്യപ്പെടും. എന്നാലും കണ്ണുകളിൽ മയക്കുന്ന തിളക്കം കാണാം. ആ മുറിക്ക്‌  എന്തു മണം ആണെന്നു പലവട്ടം ആലോചിച്ചിട്ടും പിടികിട്ടിയിരുന്നില്ല. എന്നാലും അവനെ പറ്റി ആലോചിച്ചിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ആ മണം ചുറ്റിലും നിറഞ്ഞു. പല പല അത്ഭുതവസ്തുക്കൾ നിറച്ച്‌ വെച്ച ഒരു കൊച്ചു മുറി. നാടൻ പിച്ചാത്തി, ഇരുട്ടിലും കാണാവുന്ന തരം മിലിറ്ററി മോഡൽ ബൈനോക്കുലാർ, വടിവാൾ, സ്വിസ്സ്‌ നൈഫ്‌ തുടങ്ങി പലതും. വലിച്ച്‌ തീർത്ത സിഗററ്റ്‌ പായ്ക്കറ്റുകൾ ഒരു മൂലക്കെ കൂട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ടാകും. കൂട്ടത്തിൽ ഉരച്ച്‌ തീർത്ത റീച്ചാർജ്ജ്‌ കൂപ്പണുകളും. അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ. ടോൾസ്റ്റോയുടേയും തകഴിയുടേയും കുഞ്ഞുണ്ണിമാഷിന്റേയും ഒക്കെ ഇടയിൽ കിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ വല്ലാത്ത സുഖമാണത്രെ! 3-4 കൊല്ലം മുന്നേ കെട്ടിവെച്ച വീഞ്ഞ്‌ ഒരു ഈസ്റ്ററിനു പൊട്ടിച്ച്

While past would be a pain, that burdens the heart and the wandering thoughts, know that present is a gift that we share in smiles and tears with the moment now. And the future, it will gleam so brightly, with infinite paths paved with infinite hopes and dreams which be the leading lights on the way.